SatKath

Czas wreszcie cos nowego napisac, bo wisi stary journal, wisi... i jakos tak glupio wyglada. Do rozwiazania zostaly mi 4 dni... zn. tego planowanego rozwiazania. A jak bedzie to sie okaze. W ogole ten ostatni miesiac ciagnie sie jakby latami. Cala ciaza zleciala mi w oka mgnieniu, a sierpien wydaje mi sie byc wiecznoscia. A Nataszka ani prosba, ani grozba nie daje sie zreformowac i zachecic do wczesniejszego wyjscia. W ogole to duzo sie nie zmienilo. Wciaz milosc malzenska kwitnie (4 sierpnia mielismy pierwsza rocznice ^^), milosc do konsol tez nie umiera (chociaz probuje sie przyzwyczaic do mysli, ze jak Nat sie urodzi nie bedzie juz tak f

Przepraszam, że... Mnie nie ma Nie komentuję Nie oceniam Nie faworuję Nie piszę Nie wrzucam Nie istnieję... Jakoś brak netu powoduje u mnie kompletny brak ruchu w tych sferach. Nawet focić mi się nie chce, bo wiem, że nikt tego nie zobaczy. Zn. trochę focę, ale cóż z tego jak wszystko lezy i kwitnie na coraz bardziej zapełnianej pamięci aparatu i laptopa... Niańczę męża, kota, pracę... i tak się jakoś życie kręci... odciętej od świata... Własnie przyjechałam na weekend do mamy (tata wyjecha&#32

Jakoś się zbieram do napisania czegoś, zbieram i zebrać się nie mogę. Mam wrażenie, ze się troche artystycznie wypaliłam i bardzo źle mi z tym. Siedzę za to i czytam coraz to nowe książki. Aktualnie męczę "Zagubieni w Tokio" M. Bruczkowskiego. Polecam gorąco, bo Marcin to mój dobry znajomy, a poza tym pióro ma lekkie i przyjemne... Do tego wszystkiego spędzam całe dnie w mieszkanku. Małe bo małe, ale najważniejsze, że swoje. Nawet wojny z TePsa jakoś nie potrafią mnie zrazić (taaa... prosze bardzo, ściga